Geschiedenis van Chiropractie -

De behandelingswijzen van Chiropractie 

In de geschiedenis vindt men bij vele volken behandelingswijzen die betrekking hebben op de wervelkolom. Egyptenaren manipuleerden wervels als vorm van therapie (3000 jaar v.Chr.). Ook van hindoes, Tibetanen, Azteken, Babyloniërs en Chinezen is dit bekend. Oude Amerikaanse manuscripten maken gewag van ‘ruglopen’. Behandeling van de rug vond plaats door de voeten van iemand anders. Inwoners van Polynesische eilanden lieten bij rugklachten hun kinderen over de wervelkolom lopen. 

Manipulatiemethoden 

Hippocrates (460-359 v.Chr.) beschrijft in zijn boek over gewrichtenleer diverse manipulatiemethoden, die in zijn tijd gebruikelijk waren. Zo zegt hij in De articulis, paragraaf 45: ‘Het is noodzakelijk een grondige kennis van de ruggengraat te bezitten, want vele aandoeningen worden in werkelijkheid veroorzaakt door een gebrekkigheid van dit orgaan.’ Hippocrates’ behandeling van de wervelkolom werd gedurende vijf eeuwen toegepast. Ook Galenus (131-207 n.Chr.), een van de befaamdste figuren uit de geschiedenis van de geneeskunde, was op de hoogte van de rugwerveltherapie van Hippocrates.

Het verval van de vertebrale therapie 

De val van het Romeinse keizerrijk betekende het verdwijnen van de oude cultuur en ook de vertebrale therapie raakte in verval. Toch werd deze behandelingsmogelijkheid niet vergeten. Zo was Jisp, een klein plaatsje in Noord-Holland, rond 1600 tot ver over onze grenzen beroemd om zijn ‘ledenzetters’. Vijf herbergen waren nodig om de stroom patiënten op te vangen. En de beroemde chirurg James Paget (1814-1899) schreef in het British Medical Journal van 5 januari 1865 een artikel met de titel ‘Cases that bonesetters cure’. In Oost-Europa waren het vooral de zigeuners die van generatie op generatie het beenzetten toepasten. Rond 1874 werd opnieuw aandacht gevraagd voor deze behandelingswijze.

De rol van de Medicus Anrew T. Still 

Het was de Amerikaanse medicus Andrew T. Still (1828-1917) die de oude handgrepen systematisch rangschikte en een systeem ontwikkelde dat hij osteopathie noemde. Hij ging van de veronderstelling uit, dat elke aandoening het gevolg is van afklemming van een bloedvat in een van de foramina intervertebralia, waardoor bepaalde delen van het lichaam een verminderde weerstand zouden krijgen. De chiropractie ontstond in 1895 in Davenport (Verenigde Staten). De in Canada geboren Daniël D. Palmer, die aanvankelijk handelaar in specerijen was, voerde een praktijk als magnetiseur.

In 1895 behandelde hij een zeventienjarige conciërge die doof was geworden na een trauma van zijn rug. Palmer manipuleerde, bij wijze van experiment, een knobbel hoog op de wervelkolom. De patiënt genas van zijn doofheid. Palmer bouwde daarna, later bijgestaan door zijn zoon B.J. Palmer, een theorie en behandelingsmogelijkheid op, die nu bekendstaat als chiropractie. Palmer beschouwde de wervelkolom als de oorsprong van vrijwel alle ziekten en aandoeningen. De eerste chiropractors, in Amerika opgeleid, vestigden zich in 1969 in Nederland. Reeds in 1964 werd de Nederlandse Vereniging Patiënten Chiropractie opgericht. Deze vereniging werkt nauw samen met de Nederlandse Chiropractoren Associatie. In België bestaat sinds 1946 de Vereniging van Belgische Chiropractici.