Diagnostiek van antroposofische geneeskunde -

De juiste geneesmiddelen 

Om tot een goede behandeling te komen, moet de arts zijn patiënt naar lichaam, ziel en geest bezien. Hij dient naast de biologische ook de psychologische en biografische aspecten in ogenschouw te nemen. Hij mag niet blijven steken bij de symptomen die zich aan het lichaam uiten. De fysieke verschijnselen van de ziekte kunnen als startpunt dienen om tot een werkelijk inzicht te komen welke processen in het lichaam gestoord zijn. Steiner zegt: ‘Bij elke ziekte dient men zich af te vragen: waar worden de beide polen in het lichaam niet onder controle gehouden en hoe vind ik geneesmiddelen om het evenwicht te herstellen.’

Bij het zoeken naar de juiste geneesmiddelen adviseert Steiner het volgende: men beschouwt het menselijk organisme wat betreft de evenwichtsverhoudingen in de orgaansystemen en men beschouwt de natuur wat betreft haar opbouwende en afbrekende krachten. Door het beschouwen van mens en natuur weet men precies in elke situatie welk natuurproduct gebruikt kan worden als genezende factor. De geneesheer heeft een gedegen kennis nodig van de vier wezensdelen van de mens en de driegeleding van het organisme. Alleen kennis is niet voldoende, vooral inzicht is vereist. Dit verkrijgt men via persoonlijke scholing, de innerlijke ontwikkeling waardoor men nieuwe kennisvermogens bij zichzelf op gang brengt. Wanneer men dit inzicht verwerft, kan men de zieke behandelen naar lichaam (fysiek + ether), ziel (astraal) en geest (‘ik’). 

Anamnese 

Als hulpmiddel bij de diagnostiek gebruikt men de anamnese, die uitgebreid is en erop gericht om stoornissen in het zieleleven en de daarmee samenhangende vier wezensdelen te herkennen. Er wordt ook aandacht besteed aan de biografie van de patiënt, omdat de levensgeschiedenis een beschrijving is van het ‘ik’, het hoogste wezensdeel. Verder is de koperchloridekristallisatie-methode ontwikkeld om de vormkrachten behorend tot het etherlichaam op experimentele wijze zichtbaar te maken. Deze methode geeft de mogelijkheid aandoeningen van organen en orgaansystemen te diagnosticeren op grond van specifieke veranderingen in het kristallisatiebeeld van een koperchlorideoplossing gemengd met een kleine hoeveelheid bloed. De discussie over de mogelijkheden van deze methode voor de antroposofische geneeskunde is nog niet afgerond.